Listvyanka

13 augustus
Ongeveer om 7.30 u aangekomen in Irkoetsk waar Anna en Vladimir ons stonden op te wachten om ons samen met 3 jonge dames maar Listvyanka te brengen. In de nacht was het al beginnen regenen en dat deed het bij de aankomst in Irkoetsk en de hele trip naar Listvyanka. Zou dus een natte dag worden waar we niet veel te zien kregen. Snel ingecheckt, rond 8.30 u, in het prachtige Mayak hotel waar we nog een ontbijt kregen. Na ons even verfrist te hebben een kleine rustpauze, om het gebrek aan slaap in de trein wat in te halen. Na een uurtje of twee bleek het weer tot onze verbijstering totaal omgeslagen te zijn. Even buiten polshoogte gaan nemen, een peukje roken, en het was inderdaad lekker warm geworden. Aan de overkant van het Baikal meer konden we nu ook de heuvels zien. Het meer is het grootste en diepste ter wereld en beslaat zo 35.000km2. Het water is zo helder dat men een object met een diameter van 32 cm nog op 42 meter kan zien. In de winter komt er zo een 1,5 ijslaag waar goed op gereden kan worden. Door het ijs zijn de vissen dan zelfs goed te zien en menig toerist moet een duwtje krijgen om op ijs te duren gaan (volgens Anna). Het Baikel meer wordt gevoed door zo een 335 rivieren en slechts een rivier die uitstroomt, de Anghora. De grens tussen het meer en de zeer brede Anghora rivier wordt gevormd door een ‘Shaman stone” volgens Anna. Allerlei legenden doen de ronde omtrent deze steen; zo werden sommige misdadiger op deze steen gezet ( en groot ie ie niet) gedurende 24 uur. Als ze toen nog niet in het snel stromende water waren gevallen, kregen gratie…. de goden, riviergeesten, hadden hun beschermd. De mythische kracht van de rivier blijkt ook uit het feit als je er met 1 vinger ingaat, je 1 jaar langer leeft, bij een hand vijf jaar en als je in het ijskoude water zwemt, krijg je 25 jaar extra. Onze gids Anna vertelde dit echter pas op de terugweg. Dus niks ouder worden; vijf jaar had ik nog wel geriskeerd :-).
Wij gingen onder een prachtig zonnetje even kijken wat er buiten zo te beleven was naast het Baikal meer. Listvyanka is niet groot, dus dat konden we gemakkelijk te voet doen. Langs het meer, op de weg maar even richting market gelopen, steeds oppassend voor de gekke russische automobilisten. De markt bleek te bestaan uit allemaal standjes, in zijn geheel overdekt, waar allerlei waren, souvenirs, etenswaren, en natuurlijk ook de bekende Omul, een lokale specialiteit. Tijdens het diner hadden we de Omul (een soort grote gerookte haring) en Muksum (white fisch, witte zalm) op het menu staan en allerlei andere lokale specialiteiten. Ik moet zeggen het heeft voortreffelijk gesmaakt evenals het Russische bier. Trouwens als je hier bier vraagt willen ze altijd Heineken aansmeren, terwijl ik natuurlijk eens het lokale bier wil proeven. Meestal een lekker pilsje.
Onze trip eindigde met een bezoek aan een museum waar allerlei mineralen te bezichtigen waren. Eerst was er twijfel of het wel open was, namelijk klein huisje met onkruid van een meter. Maar goed, we hadden geluk en we krijgen een persoonlijke rondleiding van de man die enthousiast over zijn stenen en mineralen begon te vertellen. Volgens mij krijgt hij niet zo veel bezoek :-). In ieder geval wisten we nu de naam van de paarse, lavendelkleurige steen, die ma zo prachtig vond, namelijk Chariote. Deze steen is trouwens pas sinds de jaren 70 in het westen bekend.
Na onze wandeling hadden we een beetje een impressie van het stadje dat de faam vooral dankt aan het Baikal meer, die de vele toeristen aantrekt. Soms deden de schreeuwerige borden, voor alles en nog wat, de vele kraampjes etc… me een beetje denken aan Valkenburg. Alleen, de bezoekers komen hier uit Irkoetsk.