Aankomst Krasnojarsk

(10 augustus)

Een uurtje later dan vermeld stond in onze planning komen we aan in Krasnojarsk, zal wel een aanpassing van de Russische spoorwegen zijn (4 uur verschil met Moskou).De trein stopt er zo een 5 minuten, dus snel de trein uit. Dan een beetje werken aan de conditie en met rugzak en 2 koffers de trappen op en vervolgens terug af om ergens in de buurt van de stationshal uit te komen. De koffers even neergepoot en ma een oog laten houden op ons materiaal om even naar binnen te lopen of onze begeleidster wellicht in de grote ontvangsthal stond. Dus even, het toch wel prachtige station van Krasnojarsk doorlopen, maar geen bordje te zien met onze namen of Tiara. Terug richting koffers en daar kwam onze begeleidsters mij al enthousiast tegemoet, ik vermoed Nadja. Zij begeleide ons naar hotel en lichtte het verder programma toe. Na even opfrissen, spraken we om drie uur af voor de stads-, omgevingstoer. We starten onze toer langs de Jenisej een van de grote rivieren in Siberië die uitmondt in de Karazee een randzee van de Noordelijke IJszee (ong. 10 maanden per jaar bevroren).

Onze eerste halte aan de stroom betrof een soort Mississippiboot, die na een overstroming een paar jaar geleden voorgoed op het droge is gelegd en nu een soort museum is. Tzt gebruikte de Tsaar deze boot om op de Jenisej te varen. Zijn kwartieren zijn behouden gebleven… op zich interessant maar niet echt indrukwekkend. Dan verder der heuvel op stoppend aan het standbeeld van een kozak die dit gebied heeft ingepalmd voor de tsaar (Doebenski). Rondom het standbeeld een soort park, waar de bewoners van Krasnojarsk in het weekend komen om een feestje te bouwen vermoed ik of gewoon te ontspannen met de kinderen. Stalletjes waar je drank en eten kan krijgen, een speeltuin. Nu lag het echter verlaten en met de toenemende bewolking gaf het een beetje een mistroostige aanblik met de naar Krasnojarsk wijzende kozak.
Nu verder naar de karaulnajaheuvel van waaruit men een prachtig zicht over de stad heeft. Jammer dat de bewolking zo sterk is toegenomen, dus leuke plaatjes zitten er niet in. Op deze heuvel staat ook een kapel ter ere van…..De balustrade die de kapel omheinde was voorzien van menig molleslot, aanbracht door jonge koppels die hierin hun heil zagen voor de toekomst. Tja, het geloof gaat hier ver, en de betekenis ontgaat me.

Trouwens, deze stad is lang een verboden stad geweest vanwege de nucleaire en wapenindustrie die hier aanwezig is (Krasnojarsk 26, een kleine enclave een 40 km verder werd ook wel Atomograd genoemd).
Het plein waaraan ons hotel ligt gaan we morgen wel verkennen. In ieder geval had de burgemeester zijn inspiratie voor zijn gemeentehuis gehaald in London en heeft de Big Ben indruk op hem gemaakt, want heeft hier een witte kopie neergezet met de grote klok. De fonteinen op het plein waren een schouwspel op zich. Muziek, licht en de fonteinen op elkaar afgestemd. Niet voor niets dat men deze stad “de parel van Siberië” noemt.