Van Moskou naar Krasnojarsk

(3 dagen trein: 8, 9 en 10 augustus)
Zondagavond transfer naar het station om de trans Siberië te nemen richting Krasnojarsk. Drie dagen trein, een uitdaging. In ieder geval nog een zacht weertje, dus ideaal.
Trein nr. 2 stond al te wachten en we hadden wagon 7, coupe 2 en plaatsnummers 3 en 4. Onze begeleider, Dimitry, die ons, en een groep Nederlanders in het kielzog nam, begeleide iedereen tot aan de wagon. Vooraleer op te stappen, grondige controle van de tickets en de paspoorten door onze provodnik, een soort conducteur, oppasser. Per wagon waren er twee vermoed ik, in ieder geval hadden wij twee dames die alles in goed orde zouden leiden. Zij bieden ook koffie, (lauw) bier en versnaperingen . Trouwens de dames waren beiden zeer vriendelijk.

Het was natuurlijk hand en voetwerk, want Engels mocht je wel vergeten. Maar goed, ze waren behulpzaam en zorgden dat de wagon picobello was (ook het sanitair).
Zonder fluitsignaal vertrekt de trein stipt om 23.45 en we waren dus gewaarschuwd voor de tussenstops; de trein in de gaten houden en niet te ver van een deur om snel in de trein te kunnen springen.
Een coupe voor 2 is wel comfortabel, alleen het wasbekken ontbreekt (een ouder rijtuig?) en om de een of andere reden bleek maar een van de twee wc’s/cq badkamers open te zijn. Heb zo een vermoeden dat een van de twee door onze provodniks in gebruik is genomen. Maar goed, in ieder geval zaten we rustig. Eenmaal de trein ve rtrokheeft Mimi, Ma, de meeste spullen dadelijk uitgepakt; dan kreukt alles minder :-). Ik liet alles in de koffer en pakte alle elektronica uit en dan maar alles opladen (a man tools, cq. Toys?). Dus maar wat foto’s veilig gesteld en een stukje geschreven voor de blog. Veel te zien was er op dit nachtelijke uur niet en eenmaal buiten Moskou is het stikdonker, geen hand voor ogen zag men. Tegen 1uur Moskou tijd toch maar in onze couchette gekropen. Het leek wel dat de trein extra vaart nam en gelukkig zijn er geen zijden lakens of je gleed zo het bed uit. De trein slingerde van links naar rechte, van voor naar achter…. Was het te wijten aan de liggende positie of had de trein inderdaad meer vaart. Na een tijdje went het echter en toch vrij goed geslapen in de trein.
De volgende morgen konden we de hele dag lang van het landschap genieten.

Het landschap was vrij vlak en de berkenbossen volgden elkaar op, rivieren gleden voorbij en af en toe een dorpje met huisjes die allerlei kleuren hadden, maar blauw was toch wel de lievelingskleur.

Bij de treinstops speelde zich steeds hetzelfde tafereel af. Iedereen naar buiten om de benen te strekken een sigaret te roken (trouwens tussen twee wagons kan je ook roken) en proviand in te slaan. Op het perron wemelt het namelijk van vooral vrouwtjes die in een mum van tijd hun grote tassen uitpakken en op een doek ten toon spreiden, sommigen hebben een stootkar, waar er allerlei waren werden aangeboden. Dit ging van brood, gehaktballen ?, gedroogde vis, allerlei soorten fruit, maar ook bontmutsen (waren echter nep) en zelfs pitten van dennenappels(?). Jong en oud probeerde in een mum van tijd wat aan de man te brengen en de reizigers kochten haastig allerlei zaken zonder stil te staan bij de prijs (die trouwens schappelijk was). Veel tijd voor marchanderen was er ook niet, omdat een stop maximum 20 minuten duurde (soms nog korter) en de meesten hielden de trein of de provodnik goed in de gaten.

Zelf kochten we wat fruit, en op zicht lekkere koeken (leken berliner bollen), water en tonic voor de maag. Bleken de berliner bollen, niet zoet te zijn en niet gevuld te zijn met jam, maar met gekookte aardappelen. Nou, het zal wel voedzaam zijn, maar het was niet onze smaak :-). Dan maar even wegspoelen met tonic en onze maag beruhigen; dat werkt goed, hoewel er een raar smaakje aan zat (volgens mimi) en dat was inderdaad zo. Zelf nam ik een flinke slok en het bleek inderdaad het een soort breezer te zijn “ gin – tonic”. Nou, een paar glaasjes volstonden. Gelukkig is er toch de restauratiewagen en wat we daar aten viel zeer goed mee; we hadden er minder van verwacht.
De Oeral zijn we in de nacht overgestoken en dus niets van gemerkt. Het landschap bleef trouwens hetzelfde, de berkenbossen bleven ons begeleiden en het ene blauwe dak was al iets blauwer of versletener dan het andere. In de buurt van grote steden vaak veel industrie langs de spoorweg. Ook veel vergane glorie en lege fabrieken, hallen en verlaten plaatsen. Trouwens veel steden in Siberië zijn verplicht bevolkt door kameraad Stalin om Siberië verder ontsluiten. Bij het begin van tweede wereldoorlog zijn hele fabrieken in West-Rusland ontmanteld en in Siberië terug opgezet.

Onze eindbestemming Krasnojarsk is een van die steden die toen groot zijn geworden.
Om 9.15, Moskou tijd kwamen we in Krasnojarsk aan. Nog zoiets, de treinen hebben allemaal Moskou-tijd, is dus altijd wennen. Wanneer eten etc….. Onze aankomst was dus 13.15 Krasnojarsk-tijd :-).